Osoby typu pitta mają średnią budowę ciała. Nie są ani za wysokie, ani za niskie, ani za ciężkie, ani za lekkie. Zwykle są dobrze umięśnione i elastyczne dzięki dobremu krążeniu i oleistej naturze pitta, która nawilża stawy.

Kiedy osoby o konstytucji pitta oddają się praktykowaniu asan, są w tym całkiem dobre. Jeśli będą zbyt intensywnie ćwiczyć, ich stawy mogą zbytnio się poluzować, co stwarza problemy równie poważne jak zesztywnienie.

Z psychologicznego punktu widzenia osoby pitta są agresywne, lubią błyszczeć i być najlepsze w tym, co robią. Nastawienie na osiąganie sukcesów przenoszą do praktykowania asan, gdzie nie jest ono wskazane. To może sprawić, że z technicznego punktu widzenia będą wykonywać asany prawidłowo, ale w trakcie praktyki mogą zatracić duchowy wymiar praktyki, który zależy od spokoju umysłu.

Osoby typu pitta często są nadmiernie ambitne, łatwo się irytują i pobudzają. Asany jogi należy wykorzystywać, by się wyciszyć zarówno na poziomie emocjonalnym, jak i mentalnym. Pomaga to kierować inteligencję do wewnątrz, a wówczas można jej użyć do zrozumienia siebie.

Osoby pitta powinny wykonywać asany w sposób, który je wyciszy, odżywi, zrelaksuje i sprawi, że poczują się rozluźnione. Do tego potrzeba spokojnego oddechu i siedzącej postawy w ciszy pomiędzy bardziej skomplikowanymi asanami w celu rozładowania pojawiającego się stresu. Osoby te powinny uważać, aby ich praktyka nie zmieniła się w intensywny trening, w trakcie którego wytwarza się dodatkowy żar w ciele, co z kolei prowadzi do nadmiernego pocenia.

Powinny unikać przegrzania krwi lub głowy. Nie oznacza to, że nie mogą praktykować intensywnie, ale powinny pilnować, aby schłodzić żar, wykonując na koniec ćwiczenia wychładzające i wyciszające oraz wychładzającą pranajamę.

Zgodnie z ajurwedyjskim rozumieniem ciała właściwości słońca skupiają się wokół pępka, miejsca ognia trawiennego, które rozgrzewa ciało. Właściwości księżyca umiejscowione są w okolicy podniebienia miękkiego, gdzie nieustannie wydzielana jest ślina, która wychładza i nawilża. Żar słońca poruszający się do góry w pępku osłabia funkcjonowanie księżyca w podniebieniu miękkim.

Regularne wykonywanie świecy lub pługu chroni właściwości księżyca przed nadmiernym żarem słońca oraz schładza organizm. Takie postawy pomagają odwrócić miejscami pozycje słońca i księżyca w ciele, co prowadzi do równowagi. Jest to w naturalny sposób korzystne dla osób typu pitta.

Pozycje, w których skręca się kręgosłup, na przykład matsjendrasana, również doskonale chronią właściwości księżyca, nie redukując agni, czyli siły trawienia. Dla osób o konstytucji pitta korzystne są pozycje, których celem jest uwolnienie napięcia ze środkowej części podbrzusza, jelita cienkiego i wątroby, gdzie gromadzi się pitta. Są to pozycje łuku, kobry, łódki i ryby. Pozycje te pozwalają wyeliminować z ciała nadmiar pitta, przede wszystkim dzięki temu, że pita spływa w dół poprzez układ trawienny.

Stanie na głowie wzmacnia pitta i nie należy go wykonywać, chyba że wie się, jak zrównoważyć wytwarzający się żar. Skłony w przód są zasadniczo zalecane dla pitta, ponieważ energetyzują środek podbrzusza, a jeśli wykonuje się je łagodnie, to mają działanie wychładzające i uziemiające. Wygięcia do tyłu są raczej rozgrzewające, a zatem powinno się je ćwiczyć z umiarem, a po nich przejść do pozycji wychładzających.

Skręty w pozycji siedzącej pomagają oczyścić wątrobę poprzez odtrucie pitta. Osoby o konstytucji pitta powinny po zakończeniu praktyk asan czuć chłód, zadowolenie i spokój oraz brak napięcia pośrodku podbrzusza. Umysł ich powinien być spokojny i zrelaksowany, a emocje wyciszone, pozbawione rozdrażnienia czy chęci rywalizacji. Osoby te powinny odczuwać nastrój sprzyjający medytacji, być lekko rozproszone i łagodnie nastawione do otoczenia.

Fragment książki Joga i ajurweda. Samouzdrowienie i samourzeczywistnienie. Dawida Frawleya. Książka ukazała się w serii a-ajurweda.pl, nakładem wydawnictwa A-ti information services.