W ajurwedzie wskazuje się na różne właściwości wody w zależności od jej pochodzenia, sposobów przygotowania: czy jest gotowana, czy spożywamy ją ciepłą, czy schłodzoną, przechowujemy w kolorowych naczyniach szklanych, wystawiamy na działanie słońca, księżyca…

Woda zagotowana, a następnie schłodzona (nosi nazwę śritaśita).

Jest zalecana w leczeniu biegunki, zatrucia, odurzenia, wymiotów, zawrotów głowy, omdlenia, nadmiernego pragnienia, uczucia pieczenia, zaostrzenia pitta i zaburzenia krwi, chorób wywołanych przez dosze kapha i wata, problemów związanych ze spożywaniem alkoholu oraz jednoczesnego zaostrzenia wszystkich trzech dosz (sannipata). Po zagotowaniu należy przykryć naczynie i pozwolić, by woda wystygła. Staje się wówczas bardzo lekka, nie zatyka kanałów, łagodzi wszystkie trzy dosze i choroby spowodowane obecnością pasożytów, nadmierne pragnienie oraz gorączkę.

Woda zagotowana, a następnie schłodzona w wyniku przelewania jej z jednego naczynia do drugiego (nosi nazwę dharaśita).

Jest ciężka, ponieważ dostaje się do niej powietrze. Jej przyswojenie wymaga czasu, może więc spowodować zaparcia. Gotowana woda staje się ciężka także wtedy, gdy przechowujemy ją 12 godzin lub dłużej. W takim przypadku organizm z trudem ją wchłania, dochodzi też do zaburzenia wszystkich trzech dosz.

Woda wystawiona na działanie światła słońca i/lub księżyca (hamsodaka i amsudaka)

Woda trzymana w świetle słońca w ciągu dnia i w świetle księżyca nocą nosi nazwę hamsodaka lub amsudaka. Ma ona bardzo korzystne działanie, gdyż staje się gładka i oleista oraz łagodzi wszystkie trzy dosze. Jest wychładzająca i lekkostrawna, dodaje energii, poprawia intelekt, działa odmładzająco oraz nie blokuje przepływu płynów fizjologicznych przez kanały. Jest wolna od wszystkich dosz.

Picie wody rano (uszahpana)

Picie wody rankiem na pusty żołądek zapobiega bólom gardła, silnemu przeziębieniu, astmie oskrzelowej, zaparciom, obrzękom, a nawet zmarszczkom i siwieniu.

Woda zalecana na określoną porę roku.

Latem i jesienią: woda gotowana do chwili uzyskania jednej czwartej początkowej objętości (arogjambu).

Zimą, wiosną i podczas deszczu: woda gotowana do momentu uzyskania połowy początkowej objętości (uszna).

Czas potrzebny na wchłonięcie wody

Przyswojenie niegotowanej wody trwa trzy godziny, gotowanej i schłodzonej – półtorej godziny, a gotowanej i wypijanej na ciepło – 45 minut. Oczywiście niegotowana woda jest najcięższa, gotowana i ciepła zaś najlżejsza. Rodzaj wody należy dobierać odpowiednio do swoich możliwości trawiennych.

Opracowanie na podstawie:

Nauka o ajurwedzie w praktyce. Kompendium zasad zdrowego życia, Acharya Balkrishna, zielone-wydawnictwo.pl