Osoby typu kapha mają krępą budowę i z łatwością przybierają na wadze. Zwykle są niższego wzrostu, ale bywają też wysocy. Ich kościec jest jednak zawsze gruby, o krótkich kościach i słabej elastyczności. Osoby te muszą starać się, by unikać nadwagi, ale nie głodzić się.

Osoby o konstytucji kapha zazwyczaj prowadzą siedzący tryb życia i rzadko są aktywne, zwłaszcza gdy okres dzieciństwa zakończy się, chyba że się je do tego nakłoni lub zmobilizuje.

Dla nich są wskazane aktywne ćwiczenia pobudzające metabolizm i krążenie. Jednakże osoby kapha powinny zwiększać liczbę ćwiczeń w sposób powolny i stopniowy, zwłaszcza jeśli mają dużą nadwagę.

Jako kapha osoby te są podatne na choroby serca i wysoki poziom cholesterolu, muszą więc zadbać o to, aby nie przeciążać serca podczas ćwiczeń.

Dosza kapha jest jak zamarznięta rzeka. Jej ruch powstrzymuje zimno. Jeśli za pomocą ćwiczeń i głębokich oddechów rozgrzejemy ją, to lód zaczyna topnieć. Następnie łamie się i jako kra spływa w dół rzeki. Taka kapha – kiedy już opuści miejsca, w których się kumulowała – może wszędzie spowodować problemy, jeśli wypływa zbyt intensywnie.

Dla osób typu kapha bardzo korzystne są ćwiczenia, które powodują pocenie się, nawet obfite, i sprawiają, że osoba ta przekracza granice tego, co uważa za kres swoich możliwości (chyba że ma ogromną nadwagę – w takim wypadku jest wymagana ostrożność). Na ogół osoby o tej konstytucji należy namawiać do bardziej energicznych ćwiczeń i uczyć je podejmowania wyzwań.

Asany w pozycji siedzącej – jak każdy stan ograniczonego ruchu – nasila kapha. Osoby tego typu łatwo się męczą lub popadają w rozmarzenie, kiedy tkwią w pozycji siedzącej. Aby odnieść korzyści z postaw siedzących, które są niezbędne podczas medytacji, osoby typu kapha muszą praktykować pranajamę o działaniu rozgrzewającym. Asany wymagające ruchu, takie jak powitanie słońca ze swoją nieustającą aktywnością, pobudzają osoby o konstytucji kapha.

Pozycje stojące są na ogół dobre dla tego typu osób, zwłaszcza gdy połączy się je z ruchem i rozciąganiem. Wirabhadrasana i jej odmiany są także wskazane, przede wszystkim te, których celem jest rozluźnienie klatki piersiowej – miejsca, gdzie w ciele zbiera się kapha. Wygięcia do tyłu są zasadniczo korzystne dla osób kapha, ponieważ odblokowują klatkę piersiową i poprawiają dopływ krwi do głowy, w której może łatwo dojść do gromadzenia się śluzu blokującego zmysły i przytępiającego umysł.

Skłony w przód, które powodują ściśnięcie mięśni klatki piersiowej, nie są dla nich dobre, chyba że osoby te odczuwają silne napięcie emocjonalne i szukają sposobu, by choć na chwilę się uspokoić.

Osoby typu kapha zazwyczaj mają powolne trawienie i metabolizm. Aby pobudzić ich zdolność trawienia, odpowiednie są ćwiczenia (na przykład nauli), które oddziałują na obszar pępka (siedzibę agni). Pozycja łuku jest jedną z najkorzystniejszych asan jogi dla osób kapha właśnie ze wspomnianego powodu. Aby zapobiegać stagnacji i brakowi ruchu u kapha, właściwe pozycje należy łączyć z pranajamą. Pobudza to krążenie zarówno w ciele, jak i umyśle, co pozwala nadać życiu pozytywny kierunek.

Pozycja pługu także działa bardzo korzystnie, gdyż wpływa na poszerzenie płuc. Osoby typu kapha powinny po zakończeniu ćwiczeń czuć się ożywione, rozgrzane i lekkie, powinny odczuwać poprawę krążenia oraz rozluźnienie klatki piersiowej i płuc. Umysł i zmysły powinny być wyostrzone i czyste, a praktykujący powinien uwolnić się od ociężałości emocjonalnej, zapomnieć o niej.

Fragment książki Joga i ajurweda. Samouzdrowienie i samourzeczywistnienie. Dawida Frawleya. Książka ukazała się w serii a-ajurweda.pl, nakładem wydawnictwa A-ti information services.