Osoby typu wata są zazwyczaj drobnej budowy, z cienkimi kośćmi i smukłym ciałem. W młodości są elastyczne i sprawne, ale brakuje im energii i wytrzymałości. Na starość zwykle dochodzi u nich do sztywności mięśni i stawów.

Osoby wata są nerwowe i lękliwe. Zwykle przyjmują postawę obronną z uniesionymi ramionami i przygarbionymi plecami. Są także podatne na skoliozę. 

Osoby typu wata muszą wykonywać asany tak, aby zmniejszyć wata, zaczynając od właściwego nastawienia psychicznego. Nigdy nie powinny spieszyć się podczas praktykowania asan. Zanim zaczną wykonywać asany, powinny najpierw wyciszyć umysł i emocje oraz spowolnić i pogłębić oddech. Powinny stopniowo rozgrzać ciało, usprawniając krążenie i rozluźniając stawy. Należy przy tym uważać, aby wysiłek nie był nadmierny.

Podczas praktyki asan osoby typu wata powinny skupić się na obszarze miednicy i jelita grubego – głównych siedzib wata. Powinny one dążyć do uwolnienia napięcia z bioder, kręgosłupa lędźwiowego i stawu krzyżowo-biodrowego. Zbyt dużo ruchu i rozciągania się może spowodować nadmierne naciągnięcie ścięgien i osłabienie.

Dla osób wata dobre są pozycje siedzące, zwłaszcza te, które wzmacniają podbrzusze i utrzymują je w bezruchu – dzięki takim pozycjom można się wyciszyć oraz zwiększyć poczucie osadzenia. Ponieważ wata ma tendencję do tego, by gromadzić się w kręgosłupie i usztywniać go, osoby o tej konstytucji powinny dbać o elastyczny kręgosłup.

Skłon w przód przynosi szybką ulgę w przypadku nadmiaru wata oraz wywołuje spokój i bezruch. Pozycja ta doskonale nadaje się do uwalniania wata z pleców, gdzie gromadzi się ona w postaci sztywności i napięcia. Jeśli jednak nie połączy się tej pozycji z wygięciami do tyłu, to nie uda się usunąć wata w całości.

Pozycje stojące, w których kładzie się nacisk na siłę, spokój i stałość, są bardzo zalecane dla wata – zwłaszcza te, które wyrabiają stabilność i równowagę jak w przypadku drzew. Aby je docenić, osoby wata muszą jednak najpierw wyrobić w sobie cierpliwość i koncentrację.

Zasadniczo dla osób wata wskazane są łagodne ćwiczenia jogi, które ich nie wyczerpią. Ich wysiłek powinien być umiarkowany. Po asanach wymagających ruchu osoby te powinny przez dłuższą chwilę wykonywać asany w pozycji siedzącej. Aby utrzymać wata pod kontrolą, podczas przyjmowania tych postaw należy praktykować pranajamę i medytację.

Po ćwiczeniu asan osoby wata powinny odpocząć i zrelaksować się z pozycji leżącej. Nie należy kończyć ćwiczeń gwałtownie ani też pośpiesznie zaczynać czegoś nowego, co wytrąciłoby je z równowagi. Po ćwiczeniach osoby wata powinny odczuwać ustabilizowanie i spokój, powinny być rozgrzane. Ich umysł ma być spokojny, a emocje zrównoważone i ugruntowane, pełne przestrzeni i energii do medytacji.

Herbata Vata – harmonia ciała i umysłu – rozluźnia i relaksuje. Znakomita po ćwiczeniach jogi lub zawsze wtedy kiedy chcesz się zrelaksować. Zobacz herbata Vata.

Opracowanie na podstawie:

Joga i ajurweda. Samouzdrawianie i samourzeczywistnienie. David Frawley. Książka ukazała się w serii a-ajurweda.pl, nakładem wydawnictwa A-ti information services, Kraków 2011.