Żeń-szeń to jedno z najlepszych ziół tonizujących i odmładzających. Korzystnie działa zwłaszcza w okresie rekonwalescencji, w przypadku zmęczenia i braku energii. Warto po niego sięgnąć zwłaszcza jesienią.

Żeń-szeń ma działanie odmładzające ciało i umysł. Jest wyjątkowo skuteczny w przypadku chorób wata związanych z niedoborem tkanek w podeszłym wieku. Dobrze działa na osoby osłabione, którym brak siły i energii. Na osoby, które nie są osłabione, może działać pobudzająco, podobnie jak kawa.

Nadaje się do zwiększania wagi w przypadku niedożywienia i niedowagi oraz do przyrostu tkanek w organizmie (w tym również korzystnie działa na tkankę nerwową).

Jako środek odmładzający dobrze łączy się z ashwaganadhą, indyjskim zielem o podobnych właściwościach. W połączeniu z ashwagandhą należy zażywać 3 gramy żeń-szenia dwa razy dziennie. W połączeniu z imbirem może być stosowany do poprawy trawienia i przyswajania pokarmu. Żeń-szeń gotowany na mleku działa ogólnie wzmacniająco.

Żeń-szeń amerykański ma podobne właściwości, choć uważa się, że działa bardziej wychładzająco. W większym stopniu działa łagodząco i wzmacniająco na płuca. Jest wskazany dla osób o konstytucji pitta, lecz może znacznie zaostrzyć kapha. Żeń-szeń amerykański z północnej części Stanów Zjednoczonych (z okolic gór Catskills) ma właściwości bardziej rozgrzewające.

Najczęściej stosuje się korzeń żeń-szenia. Jest on słodki i ostry i ma działanie rozgrzewające. Działa na wszystkie tkanki ciała – odżywczo i regenerująco. Korzystnie wpływa na układy: trawienny, oddechowy, krążenia, nerwowy i rozrodczy. Ma działanie: tonizujące, odmładzające, pobudzające, łagodzące, uspokajające. Uważa się go za afrodyzjak, gdyż pobudza także energię seksualną i korzystnie wpływa na organy rozrodcze.

Żeń-szeń można stosować w podeszłym wieku oraz w przypadku zniedołężnienia starczego, a także podczas osłabienia, wyczerpania, zmęczenia, impotencji oraz braku sił i energii. Najlepiej przyjmować go w postaci wywaru, proszku lub z dodatkiem mleka.

Żeń-szenia nie należy przyjmować w przypadku wysokiego ciśnienia krwi, gorączki, chorób zapalnych oraz otyłości. Nie stosować, kiedy dosza pitta jest podniesiona. W nadmiarze może zbytnio pobudzać wata.

Opracowanie na podstawie:

Joga ziół. Ziołolecznictwo ajurwedyjskie. Dawid Frawley, Vasant Lad. Książka ukazała się w serii a-ajurweda.pl, nakładem wydawnictwa A-ti information services, Kraków 2012.